Het gevoel om herinneringen te willen maken (in plaats van veel spullen aanschaffen) heeft vaak te maken met een onvervuld verlangen. Spullen waren een tijd het vulmiddel voor dat verlangen, maar nu je hebt ontdekt dat ze vooral een ballast vormen, ga je nadenken over wat je daarvoor in de plaats wilt.
Als je gaat minderen op spullen heb je vast wel eens gelezen of gehoord dat je in plaats van spullen verzamelen, je beter ‘herinneringen kunt maken’. Het vaakst wordt het gebruikt als het over gezin en kinderen gaat.
Volgens mij is die gedachte een dwaalspoor. Het is niet minimalistischer om in plaats van spullen (speelgoed, kleding, accessoires) te kopen, uitstapjes te maken of verre reizen te maken. Het is niet goedkoper dan veel spullen kopen. Het is ook niet minder milieubelastend. Hoe uniek en bijzonder reizen en dagjes uit ook zijn, het blijft een vorm van overmatig consumentisme, ook al hou je er geen spullen aan over. Hoewel, als je met kinderen een uitstapje maakt, dan hou je er vaak best veel spullen aan over.
Ik ben er niet om te zeggen dat je geen dagjes uit mag doen of geen reizen mag maken. Alleen, de boodschap ‘herinneringen maken’ wekt een verkeerde suggestie als je op zoek bent naar een eenvoudiger en zinvoller leven. Het zet je op een dwaalspoor. Omdat je verstrikt kunt raken in het idee dat je zo’n leven moet najagen. En dat is nog steeds een opgelegd idee. Net als dat het leven met bepaalde spullen ons aangepraat wordt door de buitenwereld, wordt ook herinneringen maken ons aangepraat.
Het begrip ‘maken van herinneringen’ is verwarrend. Ik hou van woorden, daar ligt mijn gevoeligheid, daarom heb ik ook plezier in schrijven, en daarom wil ik noemen dat je geen herinneringen kunt ‘maken’. Je kunt niet in het moment iets maken, tegelijk beleven én er op voorhand voor zorgen dat het een blijvende herinnering wordt.
Graag willen we voor onze kinderen idealen uit onze eigen jeugd reproduceren. We gunnen ze net zulke fijne herinneringen, onbezorgdheid, liefde, plezier, lange zomers, gezellige warme kerstdagen. Alles wat fijn was aan jouw jeugd wil je reproduceren voor je eigen kinderen. Of we willen corrigeren wat we in onze eigen jeugd gemist hebben. Een afwezige ouder, een ongeorganiseerd huishouden, gebrek aan geld, een gebrek aan familiebanden. Een tekort aan feestelijkheid.
Het gekke met herinnering is: je maakt ze niet, ze ontstaan.
Uit mijn eigen ervaring:
Als de zomervakantie begint heb ik altijd een hele sterke behoefte om erop uit te gaan. Ik wil heel graag de vakantie inluiden! Het begin van de zomervakantie vind ik gewoon heel erg feestelijk. Word er zelf heel erg vrolijk van. Die vreugde wilde ik graag delen. Ik wilde dat mijn dochters dat feestelijke ook zouden ervaren (voel je al waar het maakbare zijn intrede doet?). In enig jaar (meiden waren denk ik jaar of 7) plande ik een weekend naar Wildlands. Met een overnachting in een hotel daar in de buurt. En weet je wat dochter Gemma zich van dat weekend herinnert: dat ze een kaiserbroodje in het hotel had bij het ontbijt en dat haar tand eruit ging.
Ik bedoel maar te zeggen: dat waren niet de herinneringen die ik voor ogen had. Zulke herinneringen kan ik niet ‘maken’. Je kunt ze ook niet verzinnen. Gebeurtenissen ontstaan en uit gebeurtenissen ontstaan herinneringen.
Zowel bij het kopen van spullen (voor onze kinderen) als bij het ondernemen van bijzondere reizen of uitstapjes; beide keren zijn we teveel bezig met het maakbare. Teveel met uiterlijke vorm. Een overdaad aan spullen is niet wezenlijk anders dan een overdaad aan belevenissen.
We vergeten dat het leven wordt geleefd vanuit onszelf. Dichterbij onszelf. Het leven is wat er op dat moment is. Als je er teveel bij na gaat denken, dan ben je teveel bezig met het maakbare, het stuurbare. Meer leven vanuit je kwaliteiten en waarden, geeft een vervullend leven. Daar hoef je geen herinneringen bij te ‘maken’.
Het gevoel om herinneringen te willen maken (in plaats van veel spullen aanschaffen) heeft vaak te maken met een onvervuld verlangen. Spullen waren een tijd het vulmiddel voor dat verlangen, maar nu je hebt ontdekt dat ze vooral een ballast vormen, ga je nadenken over wat je daarvoor in de plaats wilt. Herinneringen maken klinkt dan heel aanlokkelijk. Vooral als er idyllische plaatjes bij geplaatst worden. En toch kunnen al die leuke uitjes je net zo onvervuld laten voelen als alle materiële spullen die je gehad hebt. Of het een overdaad aan ervaringen, belevingen zijn of spullen, daar zit geen wezenlijk verschil in. Beide worden geconsumeerd.
Spullen of reizen, het een is niet beter dan het ander. Waarschijnlijk zul je veel moeten laveren tussen wat voor jou overmatig is. Ik heb zelf ervaren dat het gevoel erbij precies hetzelfde is. Het gevoel wat minder spullen me oplevert, is hetzelfde gevoel wat minder uitstapjes me oplevert. Je gaat steeds meer vervulling vinden vanuit jezelf.
Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd.
~ Sören Kierkegaard.
Warme groet,
Anita